بالاخره بحران جهانی انرژی از راه رسید. پس از سال‏ها پیش‏بینی‏های نادرست که نفت تا سال 2000 به پایان خواهد رسید، و پیش‏بینی بعدی که اوج تولید نفت در سال 2006 خواهد بود، اکنون آنچه واضح است پیشی گرفتن تقاضای جهانی برای انرژی بر عرضه است. رشد و توسعه سریع اقتصادهای آسیایی چین و هند که شامل 2 میلیارد نفوس انسانی است و تمایل آنها برای رساندن سطح زندگی خود از نظر میزان مصرف انرژی به سطح ممالک توسعه‏یافته بیکباره آنچنان تقاضا را افزایش داد که برای نفت چاره‏ای جز گرانی بمنظور جلوگیری از فقرا برای خرید این ماده‏ء ارزشمند باقی نماند. از سوی دیگر این تحول همراه شد با کاهش سهم آمریکا از تولید و تجارت جهانی. بنابراین کاهش ارزش دلار بناچار طوری عمل می‏کند که منجر به کاهش نابرابری جهانی از طریق پایین کشیدن آمریکانشینان می‏شود.

اما این روزی است که مدتها در انتظار آن بودیم. بدون هیچ تردیدی می‏دانیم که نفت و سایر منابع طبیعی یک روزی تمام می‏شوند یا بهتر است بگوییم تولید آنها چنان رو به کاهش می‏گذارد که برای اقتصاد جهانی تغییر روش‏ها و منابع تولید بیشتر صرف خواهد کرد تا سازش با کمبود نهاده‏های تولید. بی‏تردید روزی می‏رسید که مجبور می‏شدیم پایه‏های اقتصادمان را بر چیزی غیر از نفت بنا کنیم. کشاورزی در این میان نمونه خوبی است. معجزه کشاورزی آمریکا در قرن اخیر تماما بر پایه نفت ارزان بنا شد. الگوی توسعه کشاورزی آمریکایی مبتنی است بر کاربرد ماشین آلات خودکار کشاورزی وابسته به گازوئیل، کاربرد گسترده کود شیمیایی مشتق از نفت، استفاده از آب چاه‏های عمیق برقی یا گازوئیلی، تکیه بر شبکه وسیع حمل و نقل محصولات کشاورزی در اقصی نقاط عالم بر پایه حمل و نقل فسیلی و .... در حقیقت الگوی کشاورزی صنعتی فعلی عبارت است از مصرف نفت بیشتر برای تولید محصولات کشاورزی بیشتر. این الگو تنها زمانی جواب می‏دهد که نفت به قیمتی ارزانتر از آب و کمتر از ارزش واقعی آن بوفور در دسترس باشد، در واقع این صادرات گسترده و ارزان نفت کشورهای جهان سوم بود که به آمریکا کمک کرد بزرگترین تولید کننده کشاورزی جهان لقب بگیرد.

برای آینده وقتی نفت گرانتر و گرانتر بشود چاره‏ای جز روی آوردن به روش‏های کاملا خلاق و تازه کشاورزی پیش‏روی بشر وجود نخواهد داشت. روش‏هایی که بیشتر بر پایه حفظ شاکله محیط زیست بسان یک اکوسیستم استوار باشد تا اینکه بدنبال تبدیل طبیعت به یک کارخانه بزرگ صنعتی باشد. بجای اینکه جنگل‏ها را بتراشیم و زمین لخت را زیر کشت تک محصولی ببریم نوعی اکوسیستم متنوع طبیعی ایجاد کنیم که آب را در خود نگه دارد و مانع از فرسایش سریع خاک و از دست دادن قوه آن شود. چنین روش‏هایی در نقاط مختلف جهان خصوصا آفریقا بصورت سنتی مورد عمل بوده است و از نظر بازدهی بخوبی با مصنوعی‏ترین روش‏های کشاورزی نفتی برابری می‏کند. می‏بایست از تکیه بر شبکه‏های طویل حمل‏ونقل احتراز کرد و مکان‏های تولید و مصرف را به هم نزدیک کرد و .... مساله ساختن اقتصادی جدید است که با واقعیتی بنام انرژی فوق گران سازگار باشد، همه چیز باید از نو ساخته شود.